Pałac w Łęgu Tarnowskim
Pałac w Łęgu Tarnowskim jest to neorenesansowa budowla zaprojektowana przez Sławomira Odrzywolskiego na zlecenie hrabiego Józefa Gabriela Męcińskiego. Pałac otacza XIX – wieczny park, który powstał na bazie starego, geometrycznego ogrodu „włoskiego” i zajmuje ok. 4 ha. Zachował on układ kompozycyjny, opadający dwoma tarasami ku północy, z obszernym parterem ogrodowym na osi pałacu, dwiema równoległymi alejami, kręgiem altanowym, kopcem i prześwitem, otwierającym widok na okolice.
Historia dworku sięga XVIII wieku, kiedy to był on własnością rodziny Potockich, wówczas była to drewniana budowla. Na początku XIX wieku przeszedł on w ręce rodziny Dobrzyńskich, a kolejno jego właścicielami stała się rodzina Męcińskich. Budowę pałacu znanego nam z dzisiejszej formy, rozpoczęła ostatnia z wymienionych rodzin w latach 1885–1892.
Pałac to murowana, piętrowa budowla, nakryta czterospadowym dachem. Front zdobi trójosiowy, arkadowy, wgłębiony portyk wsparty na dwóch kolumnach. Od strony wschodniej stoi czterokondygnacyjna, kwadratowa wieża nakryta strzelistym hełmem. Główne wejście prowadzi do dużej sieni nakrytej drewnianym stropem. W środku drewniane schody łączą parter z piętrem. W zachodniej części pałacu sufity pomieszczeń zdobią gipsowe stiuki.
Pałac pozostawał w rękach rodziny Zborowskich do 1945 roku, kiedy to władze komunistyczne wyrzuciły właścicieli. Pałac został rozgrabiony, a majątek rozparcelowany. Przez bardzo wiele lat w dworku była szkoła podstawowa, następnie pojawiły się tam instytucje i urzędy, a w roku 1988 ponownie pojawiła się tam szkoła. Do roku 2019 było tam Publiczne Gimnazjum im. Rodzin Męcińskich i Zborowskich w Łegu Tarnowskim.